Abstract :
Metselwerk is een eeuwenoude techniek van bouwen en het is ook sinds het ontstaan van deze techniek dat men geconfronteerd wordt met het scheurprobleem hiervan. Tot voor kort bestonden er geen eenduidige methodes om scheurvorming te berekenen en te simuleren. De komst van de eindige elementenprogramma's brengt hier echter uitkomst. Met behulp van een eindige elementenprogramma wordt een mesoscopisch metselwerkmodel opgesteld, waarin de voegen en stenen als aparte entiteiten worden gemodelleerd.
Het doel van deze masterproef is om na te gaan of een mesoscopisch metselwerkmodel in een eindige elementen omgeving representatief genoeg is om metselwerk op grote schaal te bestuderen en te simuleren. Aan de hand van zo 'n model kan de scheurvorming in detail voorspeld worden waardoor aangepaste maatregelen kunnen getroffen worden.
Er wordt aangevat met een literatuurstudie om de achtergrond te schetsen, vervolgens worden de verschillende opstellingen met hun randvoorwaarden besproken. Het model zal getoetst worden met behulp van verschillende opstellingen waaronder een driepuntsbuigproef, een afschuifproef, een doorbuigingsproef en een zettingsproef. Voor de driepuntsbuigproef en afschuifproef wordt er gebruik gemaakt van twee verschillende modellen, namelijk enerzijds een model met zwakke discontinuïteiten en anderzijds een model met sterke discontinuïteiten. Om het effect van een variatie in materiaaleigenschappen na te gaan wordt de simulatie herhaaldelijk uitgevoerd om een statistische representativiteit te verkrijgen. Vervolgens worden de resultaten besproken en geëvalueerd. Tenslotte wordt de link gelegd met de praktijk waaruit volgt of het model al dan niet voldoet.
|
If you want to cite this thesis in your own thesis, paper, or report, use this format (APA):
SWENNEN, R. (2012). Mesocopische modellering van scheurvorming in metselwerk.
Unpublished thesis, Xios, TIW.
Retrieved
from
http://doksxios.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=Sxhl8ae680b43c26317b013c6674503e0139.
|
Home 
